Thaise viskoekjes

Het is een zondagmiddag als ik besluit om viskoekjes te maken. Thaise viskoekjes met een pindadipsausje. Een tikkeltje spicy door de rode currypasta, dat typische zoute smaakje van vissaus en een beetje knapperig door de stukjes haricots verts. Terwijl ik ze maak, dwalen mijn gedachtes af naar het land waar de koekjes vandaan komen, Thailand. Het land waar je zo ongeveer het allerlekkerste van de hele wereld eet. Want eerlijk, Thais eten verveelt nooit.

Krakkemikkige cottage

Alweer zeven jaar geleden stapten Ruben en ik, met onze veel te volle backpacks, op het vliegtuig richting Bangkok. We boekten alleen de eerste twee nachtjes in een mega hotel in de grote hoofdstad. Vanaf daar maakten we verdere plannen. Uiteindelijk belandden we op Koh Tao. We bleven er veel langer dan gepland, want het eiland had alles. Prachtige stranden, helder water, leuke eettentjes en een hele fijne vibe. We sliepen in een krakkemikkige cottage. Het stelde niets voor. Het was er zelfs een beetje vies, maar de vrouw des huize was een schat, het kostte geen drol en we zaten op twee stappen van het strand vandaan. Onze gastvrouw had een soort bakkerijtje waar ze foute melkbroodjes verkocht. Ik smulde ervan. Ook had ze een reisbureautje waar we tickets konden kopen om het eiland te verlaten en meer van Thailand te ontdekken. Dat deden we. We besloten richting Koh Phi Phi gaan. Het bounty eiland waar de prachtige stranden inmiddels vol liggen met dronken en luidruchtige toeristen. Daar deden we zelf net zo goed aan mee, maar dat terzijde.

Handig arrangement

Om van A naar B te gaan of in ons geval om van Koh Tao richting Koh Phi Phi te reizen hadden we bijna twee dagen nodig. Met meerdere boten naar het vaste land, daarna een trip met de bus. In het arrangement wat we bij onze gastvrouw boekten zat ook een hotelovernachting. Om de volgende dag weer met de bus en uiteindelijk met de boot aan te komen op de plaats van bestemming. Handig zo’n totaalpakketje, dachten we. Dan kan er niets misgaan, dachten we ook. But we were wrong.

Sleepboot

Een beetje naïef natuurlijk, want vanaf het moment dat we op de eerste boot stapten liep niets meer zoals gepland. De ferry van eiland één naar eiland twee begaf het, op nog geen honderd meter van de kust. Er bleek een touw in de schroef te zitten. Enkele uren later arriveerde de sleepboot om ons naar de haven te vervoeren. We mistten al onze aansluitingen natuurlijk en daar stonden we dan. Op een onbekend eiland, zonder plan. Uiteindelijk kregen we het voor elkaar dat de maatschappij iets voor ons regelden en we alsnog verder konden richting Krabi.

Schoolkinderen

We namen plaats in een bus vol schoolkinderen. Ze keken ons wat gek aan, maar geef ze eens ongelijk. Twee witte en oververhitte westerlingen met veel te veel bagage. Daar zou ik in hun plaats ook om giechelen. Met de bus reden we een stoomboot op. Net zo één als van Sinterklaas. Geen snelle ferry, dus het duurde uren voor we eindelijk bij het vaste land aankwamen. Dat maakte niet uit. We zaten lekker op het dek, in de zon en in de frisse lucht. Uh, oh nee. De schoorsteen op het dek stootte zomaar een klein beetje dieselrook uit.

Hotel onbekend

Eenmaal op het vaste land, moesten we nog even geduld hebben. Samen met de schoolkinderen gingen we richting Krabi. Onze eindbestemming voor die dag. In het holst van de nacht arriveerden we en werden gedropt in soort garagebox op een industrieterrein. ‘Heerlijk, we zijn er. Zo lekker douchen en eten,’ hoor ik mezelf nog zeggen. Wij dachten er geen moment aan om bij onze gastvrouw op Koh Tao te vragen naar de naam van het hotel. Op het voucher dat ze meegaf stond Krabi Hotel. Dat zal dan wel de naam zijn. Helaas, hotel onbekend.

Foldertjes van hotels in de buurt hingen geplastificeerd aan de muur van de garagebox. We besloten onszelf te trakteren en kozen het duurste en meest luxe hotel. Iets later en met een iets andere trip dan gedacht arriveerden we dan eindelijk in ons schattige hotelletje. Het bleek een waar paradijs met uitzicht op een rivier en een heerlijk groot hemelbed. Een geluk bij een ongeluk. Op de weg terug naar Bangkok kwamen we nog een keer terug. Ach ja, zijn dit soort avonturen niet de reden dat reizen eigenlijk zo geweldig leuk is?

Ga jij een recept van Little Spoon maken? Laat het mij dan weten. Ik ben super benieuwd naar jullie kookkunsten. Dit kan via Facebook, tag Little Spoon op Instagram of op Twitter en gebruik de hashtag #LITTLESPOONNL.

Volg je me al?
Facebook, Instagram, Twitter