Brownie met salted caramel

Het is vandaag 13 maart. Mijn verjaardag. Het eerste jaar als dertiger heb ik overleefd. Dat klinkt dramatisch hè? Alles in perspectief natuurlijk, maar het was een gek levensjaar. Vorig jaar luidde ik het einde van mijn jaren als twintiger in met een groot feest. Samen met vriendin An, want ook zij werd 30. We hadden zelfs een uitnodiging gemaakt. Nu denk je misschien, dat doe ik altijd, dus zo bijzonder is dat niet. Als je An en mij kent weet je dat wij types van het laatste moment zijn. Van uitstel komt vaak afstel en stiekem kletsen we liever bij onder het genot van een glas, oké lees fles, wijn dan dat we onze harde schijven afstruinen voor de leukste foto’s voor op de uitnodiging. Het moest natuurlijk niet zomaar een uitnodiging worden, maar een uitnodiging met de leukst foto’s van de afgelopen vijftien jaar. We werden niet alleen 30, maar we wilden ook vieren dat we al vijftien jaar vriendinnen zijn. Omdat voor the easy way gaan niet altijd leuk is, ben ik toch een avondje gaan speuren op mijn laptop, in mijn telefoon en op een externe harde schijf, om de leukste foto’s te verzamelen. Daar ben ik nog steeds blij om, want het is een prachtig aandenken geworden aan een te gek feestje en een mooi overzicht van alle bijzondere momenten van onze vriendschap.

Even terug naar die jaren als twintiger. Als twintiger word je echt volwassen. Ik ging op mezelf wonen, mijn eerste eigen appartementje. Wat ik inrichtte als één groot kitschpaleis. Elke muur had een kleur. Roze, rood, paars en blauw. Overal stonden meubeltjes die je zo uit een willekeurige woonkamer van oma of opa kunt meenemen. En ik had een kleine verslaving voor alles wat maar een plaatje had met Jezus en Maria. Zelfs een kralen gordijn met een afbeelding van Jezus had ik. Als twintiger ontmoette ik Ruben, die iets minder enthousiast was over mijn kleine kitschpaleisje. Ondanks dat durfde hij het toch aan om in mijn huisje te komen wonen. Natuurlijk hebben we daarna snel wat muren wit geverfd. Als twintiger studeerde ik af en had ik mijn eerste echte baan. Kochten we een huis en verlieten we het kitschpaleisje. Bestaande vriendschappen werden hechter en leerde ik ook een hoop nieuwe bijzondere mensen kennen. Ook heb ik als twintiger een hoop mooie reizen gemaakt. Zowel dichtbij als ver weg.

En toen was ik in eens 30. Misschien herken je  het wel. Het dertigersdilemma. Ik stelde mezelf continu de vraag ‘is dit het nou?’. Aan mijn privé-leven lag het niet, want eigenlijk had en heb ik alles wat ik me maar kan wensen. Het werk, dat was het struikelblok. Elke dag ging ik met tegenzin naar mijn werk. Een baan en een wereld waar ik niet op mijn plek zat. Zelfs een wereld waarin ik doodongelukkig was. Bij het idee dat ik dit nog 40 jaar moest doen raakte ik spontaan in de stress. Stukje bij beetje raakte ik mezelf kwijt. Ik was er niet meer. Ik was aan het overleven en mijn vrije momenten gebruikte ik om bij te slapen. Leuke dingen doen waren onmogelijk. En toen ging ik onderuit. Burn-out.

Je lichaam dwingt je voor jezelf te kiezen, rust te pakken, er aan toe te geven en met je zelf aan de slag te gaan om ervoor te zorgen dat je er weer bovenop komt. Maar ook om ervoor te zorgen dat je nooit meer in zo’n situatie terecht komt. Langzaam krabbelde ik op. Door rust te pakken, maar ook door veel leuke dingen te doen. Koffie drinken in het zonnetje op een terras, knuffelen met de katten, bloemen plukken in de pluktuin, fruits de mer eten bij De Vluchthaven in het zonnetje, naar de markt. Dankzij die leuke dingen maar ook dankzij onvoorwaardelijke steun van mijn ouders, mijn grote liefde Ruben en fantastische vrienden ben ik er weer. Misschien ben ik nu wel meer Stefanie dan dat ik ooit geweest ben. ‘Het komt allemaal goed’, hoor je in zo’n periode steeds. Denk je dat ik dat geloofde? Echt niet! Nu weet ik wel beter.

Ondanks dat ik vorig jaar opkrabbelde bleef er nog altijd die vraag, wat moet ik doen met mijn leven? Wat is mijn passie? Welk werk past er wel bij mij? Ik bleef er maar tegen vechten. Tot ik het losliet. Ik liep al langer rond met het idee om een blog te beginnen, maar ik had ook duizend redenen of excuses om het niet te doen. Je kunt blijven dromen, maar als je nooit actie onderneemt gebeurt er niets. Zo ontstond Little Spoon. En jeetje wat ben ik daar nog elke dag blij om. Want dankzij Little Spoon heb ik ook de sprong in het diepe gewaagd en mijn baan opgezegd zonder een andere baan te hebben. Alle zekerheid over boord en het geluk achterna gaan. De beste beslissing ooit want er komen nu zoveel leuke dingen op mijn pad. De wereld ligt aan mijn voeten. Zo voelt het ook echt.

Dit nieuwe levensjaar belooft fantastisch te worden. Op 4 september komt er een meisjesdroom uit en ga ik trouwen met de leukste en de liefste van de wereld. Ik ga me helemaal focussen op Little Spoon. Super dat je me volgt. Ik had nooit verwacht dat ik in zo’n korte tijd al zoveel lieve en fijne volgers zou hebben.   Inmiddels ben ik aan het schrijven voor het Zeeuwse culinaire magazine Lekker Zeeland en de Lekker Zeeland pagina’s in de Zeeuwse weekkranten.

Zo zie je maar. Uiteindelijk komt het echt goed. Luister naar je lichaam en naar je gevoel. En onthoud: Everything will be okay in the end. If it’s not okay, it’s not the end.

Nu is het tijd voor leuke dingen. Deze fantastische brownie maak ik al heel wat jaren. En altijd met succes. In eens kwam ik op het fantastisch idee om in plaats van gewone melkchocolade toe te voegen, die hele lekkere Tony’s Chocolonely met zeezout te gebruiken. Wow! Ik ga het nooit meer anders doen. Dat weet ik wel. Geniet ervan :-)

Brownie met salted caramel

Dit zit erin:
200 gram pure chocolade, in kleine stukjes gebroken
100 gram witte chocolade
1 reep Tony’s Chocolonely met karamel en zeezout
150 gram roomboter
3 eieren
75 gram bloem, gezeefd
175 gram kristalsuiker

Zo maak je het:
Verwarm de oven voor op 160 graden.

Bekleed een bakblik van 20 x 20 met bakpapier.

Zet een pan water op het vuur en zet daar een hittebestendige kom bovenop. Zorg ervoor dat de bodem van de kom, het water niet raakt. Smelt in de kom de pure chocolade en de roomboter. Roer af en toe zodat de twee zich goed mengen.

De witte en de melkchocolade gaan in brokken in de brownie. Hak de repen in kleine stukjes, of sla er een paar keer op met een pan of de achterkant van een hakmes.

Haal de kom van de pan met het kokende water en laat het mengsel even afkoelen.

Klop nu de eieren en de suiker door het mengsel. Dit kun je met de hand doen, met de mixer of in de keukenmachine. Voeg nu ook de bloem toe en meng totdat je een glad en egaal mengsel hebt. Als laatste voel je de chocoladebrokken van de witte en melkchocolade toe.

Schep het mengels in het bakblik en zet 40 minuten in de oven.

De brownie mag wat mij betreft lekker klef zijn.

Ga jij een recept van Little Spoon maken? Laat het mij dan weten. Ik ben super benieuwd naar jullie kookkunsten. Dit kan via Facebook of tag @littlespoonnl op Instagram of op Twitter.

Like jij Little Spoon al op Facebook? Of volg je Little Spoon al op Instagram en op Twitter?