3 x gezonde dips met knapperige groente

Voor ik jullie het recept geef voor deze 3 x gezonde dips met knapperige groente, neem ik jullie graag even mee in mijn treinleven. Mensen die graaien in tassen, niet stil zitten en continu eten. Irritant hè? Gelukkig een stuk minder als je die persoon zelf bent. Benieuwd naar mijn verhaal? Lees dan snel verder. Enkel benieuwd naar het recept? Scroll dan door naar beneden.

Vreemde geluidjes

Herinner je je nog dat ik vertelde dat ik helemaal de kriebels krijg van mensen die allemaal van die vreemde geluidjes produceren? En dan ook nog eens heel dicht op me zitten? Zoals in de trein. Kuchen, rommelen, kraken, smakken, snuffen. Vreselijk. Terwijl ik het vervaal schreef realiseerde ik me dat ik er zelf ook een behoorlijk handje van heb. Wat laatst nog werd beaamt door wat willekeurige onbekende personen in de trein en door mijn schatje.  Ik beschuldig hem wel eens van smakken. Vooral wanneer hij yoghurt eet. Volgens hem smak ik ook met enige regelmaat. Daar is natuurlijk helemaal niets van waar.

Nep wasabi

Na een event in Amsterdam vertrek ik midden in de spits weer naar huis. Dat betekent, bijna etenstijd. Met dat en het feit, dat ik nog een paar uur mag treinen, in gedachte sla ik een hoop lekkers in, om de tijd tot het avondeten te overbruggen. Ik koop een mini salade met gerookte zalm, sojaboonjes, een beetje rijst en nep wasabi. Leert het etiket mij. Smaakte evengoed prima. En een springroll.

Bepakt en bezakt

Ik stap de trein in. Bepakt en bezakt. Een grote tas met laptop, bomvolle portemonnee, jammer genoeg niet met geld maar eerder door alles wat ik heb uitgegeven. De bonnetjes dus. Een tasje met make-up, voor, je weet maar nooit, visitekaartjes, stuk of vier pennen en nog meer, maar dat hoef ik vrouwen niet uit te leggen. Aan mijn arm bungelt ook een canvastasje met daarin alle informatie die ik vergaard heb op het event. Bungelen doet hij niet meer eigenlijk want het ding is loeizwaar.

Dikke sjaal en twee tassen

De trein zit propvol. Ik zie toch nog een plekje en plof neer. Ik zit. Jas aan, dikke sjaal om en die twee tassen. Voor je dan eenmaal gesetteld bent, tja dat duurt bij mij altijd even. Sjaal los, jas open en weer zitten. Toch maar mijn jas uit. Daar is nergens plek voor dus die leg ik op schoot. Tas ook op schoot. Of toch maar naast me. Tien minuten later ben ik klaar voor de rest van mijn reis. Ik had natuurlijk trek, dus er moet gegeten worden. Weer rommel ik in mijn tassen. Eten op schoot, ondertussen even een appje naar het thuisfront, want mijn telefoon is bijna leeg en het is te druk in de trein om mijn laptop te pakken en te laden. Dit zijn de interessantere berichten, dat snap je wel.

Pre dinner

De salade pak ik uit het papierenzakje wat ik bij mijn pre dinner kreeg. Dekseltje eraf, vorkje erbij, dekseltje er weer op om achter dat nep wasabiding te komen. Knauwen, met geluid, want de stukjes meiraap zijn knapperig. Als het op is, waag ik me aan de springroll die verpakt zit, samen met een bakje saus. Dat bakje saus open ik en zet ik neer op mijn sjaal. Ook dit maakt een flink kabaal. Daar geef ik de saus de schuld van. En ik knoei. Natuurlijk, want dat doe ik altijd.

Lichtelijk geïrriteerd voel ik de man naast me kijken. Waarom zit dat mens niet stil? Ik weet het. Ik stoor me er zelfs aan, moet je nagaan hoe dat voor een ander is. Op de één of andere manier moet ik gewoon bewegen. Het lijkt wel dat die drang groter wordt naarmate het minder goed kan. Ik heb het dan niet onder controle en draai en keer een eind rond.

Witte chocolade bonbons

De salade en springroll zijn op. Ik wil iets doen, want na twee minuten verveel ik me. Ik rommel wat in mijn goodiebag, maar vind niets waar ik op dat moment iets mee kan. Goodiebag gaat weer op de grond en dan bedenk ik me ineens de witte chocolade bonbons die in die tas zitten. Gevuld met praliné. Dat gaat er wel in. Weer die tas op schoot en graaien maar. Ik heb ze niet in één keer te pakken en moet er zelfs wat uithalen om er uiteindelijk bij te kunnen.

Raar of irritant?

Mijn buurman maakt aanstalten om uit te stappen. Met sjaal en jas op schoot en tas en gooidebag tussen de benen is dat een uitdaging. ‘Wilt u er uit?’ Vraag ik op mijn vriendelijkst. Ja dat wil hij. Er kan gelukkig toch een grijns vanaf. ‘Er blijft maar lekkers uit die tas komen van jou.’ En nu snap ik waarom hij de hele tijd keek. Hij aaste op iets lekkers. Na het uitstappen verkas ik van het plekje aan het gangpad naar het raam. Ik wil mijn jas ophangen maar zie een condoom rond het kapstokhaakje hangen. Bah! Zeg dat tegen mijn overbuurman, maar die kijkt me vreemd aan en heeft geen zin om deel te nemen in mijn gesprek. Ik vraag me af: ‘Ben ik dan echt zo raar? Of misschien gewoon alleen een beetje irritant?

Gezonde snack

Deze gezonde snack, maar ook een hoop kabaal terwijl je het eet. Niet per se een goed idee of in de trein of bioscoop, maar wel tijdens een borrel met vrienden. Door al het gepraat en een muziekje op de achtergrond, merk je daar helemaal niets van. Een goed alternatief voor de borrelplanken met wat vettere snacks en net zo lekker!

Ga jij een recept van Little Spoon maken? Laat het mij dan weten. Ik ben super benieuwd naar jullie kookkunsten. Dit kan via Facebook, tag Little Spoon op Instagram of op Twitter en gebruik de hashtag #LITTLESPOONNL.

Volg je me al?
Facebook, Instagram, Twitter