Indiase viscurry met zalm en spinazie

Het recept voor deze Indiase viscurry met zalm en spinazie is een aanrader voor iedereen die dol is op Indiaas eten. Ik vertel je ook wat ik met tassen heb Ik vind het maar onhandige gebruiksvoorwerpen en ze gaan vaak door het leven gaan als vuilstortplaatsen. Als er dan ook nog kokoswater lekt in je nieuwe tas, tja dan is dat gewoon drama.

Onhandige gebruiksvoorwerpen

Ik heb wat met tassen. Denk nu niet dat ik bedoel dat ik een enorme collectie designer bags heb. Nee hoor, verre van. Ik doe met gemak jaren met dezelfde tas. Gewoon omdat ik het eigenlijk helemaal niet leuk vind om een nieuw exemplaar te kopen. Het laatste jaar is dat trouwens iets anders, maar over het algemeen genomen is een tas wat mij betreft maar een onhandig gebruiksvoorwerp, waar je een hele lading andere onhandige gebruiksvoorwerpen in vervoert. ‘Neem dan geen tas,’ hoor ik je denken. Oh ja, daar heb ik ook al vaak over gedroomd. Het leven zonder tas. Eerlijk is eerlijk, ik zeul altijd teveel zooi mee dus  dat is gewoon absoluut geen optie. Minimalistisch leven, nee niet aan mij besteed.

Geplette noten

Wat ik dan wel met tassen heb. Mijn tassen, groot of klein, hebben allemaal wat weg van een vuilstortplaats. Niet bewust hoor. Bonnetje, papiertjes, boodschappenlijstjes, pennen die het nog doen, maar ook pennen zonder de inktvulling of met een ontbrekend veertje. Een overvolle portemonnee door bonnen waardoor mijn pasjes door mijn tas zweven. Geplette noten, appels die niet meer eetbaar zijn, rozijnen die vastzitten in het clipje van een pen, veiligheidsspeldjes, flosdraad en drie soorten lippenstift. Die allemaal verdwenen zijn op het moment dat je je lippen wil stiften. Vier markers, die soms ook weer spoorloos verdwijnen en verpakkingen die ik bij gebrek aan een vuilnisbak in de buurt maar in mijn tas gooi. Zo kan ik nog even doorgaan maar you get the point.

Volwassenvrouwentas

Een paar maanden geleden kocht ik een volwassenvrouwentas tas. Nee, nog steeds geen designerbag, maar een grote hutkoffer om laptop, camera, schrijfboeken, twintig pennen, vijf markers en allerhande opladers en kabeltjes mee te vervoeren. De aankoop was niet vrijwillig, maar uit nood geboren. Al weken of misschien wel maanden sleepte ik al die zooi mee in van die leuke canvastasjes. Die zijn wit en worden snel vies. Dat ziet er niet zo repre uit als je aankomt bij een klant. Het voordeel van de volwassenvrouwentas is dat hij groot is en er lekker veel inpast. Ook bakjes met lunch, flessen water en pakjes kokoswater. En die laatste, ruikt niet zo heel lekker als het pakje lekte en je dat een week later ontdekt.

Bij AH had ik heel veel zin in kokoswater. Ik dacht slim te zijn en zo’n pak kokoswater te kopen. Lekker makkelijk. Omdat ik grote dorst had, nam ik een groot pak mee voor thuis en een kleintje voor dat moment. Eenmaal afgerekend buiten draai ik de dop er af en neem een grote slok. Slik het door, maar liever spuug ik het uit. Dit heeft werkelijk niets met het kokoswater te maken wat rechtstreeks uit een kokosnoot komt. Als je dat drinkt en je sluit je ogen zie je palmen heen en weer dansen door de wind, hoor je de golven neerslaan in de branding en voel je de zon op je huid. Nu had ik dit alles niet. Ik draaide de dop weer op het pakje. Dacht ik. En deed het in mijn tas.

Chanel

Vijf dagen lang sijpelde het tropische water druppel voor druppel uit het pakje in mijn volwassenvrouwentas. Dat heb ik geweten. Gelukkig doen hygiënische doekjes wonderen. Jammer genoeg kostte het wel het leven van vele visitekaartjes en andere papieren attributen. Maar oké de tas werd weer schoon en rook lekker fris dankzij mevrouw Chanel. En dat is toch ook behoorlijk volwassen? Eind goed al goed.

Made in India

Ik doe mijn uiterste best om nu een leuk bruggetje te vinden naar het recept voor deze Indiase viscurry. Het is er niet. Of ik moet echt iets verzinnen. Dat vind ik ook weer zo wat. Laten we het bruggetje vergeten of opbergen. In mijn volwassenvrouwentas is nog wel een plekje. Flauw. Tijd voor serieuzere zaken, zoals deze Indiase viscurry met zalm en spinazie. Nou verwacht ik niet zo snel zalm in de Indiase wateren, maar goed, lekker was deze combinatie wel. De curry komt uit het boek Made in India van Meera Sodha. Een fantastisch boek voor iedereen die dol is op de Indiase keuken. Wat staan er veel recepten in die ik wil uitproberen. Van eenvoudig tot veel werk, salades, curry’s maar ook die fijne Indiase basics.

Ga jij een recept van Little Spoon maken? Laat het mij dan weten. Ik ben super benieuwd naar jullie kookkunsten. Dit kan via Facebook, tag Little Spoon op Instagram of op Twitter en gebruik de hashtag #LITTLESPOONNL.

Volg je me al?
Facebook, Instagram, Twitter