Wildplukken in Zeeland met Thijs Meliefste + wildpluktips

Wildplukken kan altijd en overal. Of je nou in de stad woont of op het platteland. Zodra je de plekken weet en goed om je heen kijkt, staat niets je meer in de weg. Samen met Thijs Meliefste, chef-kok en eigenaar van Restaurant Meliefste in Wolphaartsdijk trok ik eind april de Zeeuwse natuur in. We verkennen de polders van Zuid-Beveland, een uitgestrekt natuurgebied op Walcheren en gaan op zoek naar eetbare planten, kruiden en bloemen.

Passie voor natuur

De zon schijnt uitbundig. De flinke bries die over het Zeeuwse land waait, laat ons niet tegen houden. De natuur om ons heen verandert en de wereld ontwaakt langzaam uit de winterslaap. De bomen laten blaadjes zien en bloesem ontpopt zich. Een prachtige dag om op pad te gaan met Thijs. Wildplukken is voor de Zeeuwse chef niets nieuws. Een jaar of negen geleden maakte de Vlaming Wim Maes hem enthousiast voor kruiden en bijzondere groenten uit de natuur. Maes is bioloog en kruidenexpert. Elke ochtend gaat Thijs eropuit. Voor de hectiek losbarst nog even genieten van het rustige en vredige van de natuur. Ook alle andere koks uit Thijs’ team betrekt hij hierbij. Zelfs de dames en heren van de bediening en afwas weten inmiddels precies waar koolzaad of hondsdraf groeit. Hij maakt hen enthousiast met zijn passie voor de natuur.

Kraailook

De ligging van het restaurant is uniek. Aan de jachthaven van Wolphaartsdijk met een mooi uitzicht op het Veerse Meer. Dit is ook precies de plek waar ons plukavontuur begint. Op nog geen tien meter afstand van het restaurant, aan de waterkant. Een leek ziet enkel gras, maar Thijs weet wel beter. Als we goed kijken ontdekken we de Kraailook die Thijs ons toont. Een plantje uit de lookfamilie dat zich heel fijn voelt in weilanden, bossen of bosranden. Terwijl Thijs de knolletjes uitgraaft proeven wij de stengels. Het smaakt een beetje naar bieslook. De knol van de Kraailook is trouwens het lekkerste deel. Vergelijk het met een klein uitje. Hier maakt Thijs pickles of zoetzuur van.

Zomerse taart

We lopen langs het water en spotten een vlier die nog niet in bloei staat. Jammer, maar met een beetje verbeelding zien we het echt wel voor ons. De witte bloemen die uitbundig bloeien en dansen in de wind. Als het bloeitijd is, zoek dan zelf eens een plek om wat vlierbloesem te plukken. Wie weet ben je wel zo’n geluksvogel die een prachtige vlier in de tuin heeft. Van de bloesem maak je heerlijke siroop waar je het hele jaar plezier van hebt. Met een beetje limonade en munt als verfrissende dorstlessers op een warme dag. Of wat druppeltjes door je merengue om de blits mee te maken met een zomerse taart.

Mooi, maar niet lekker

Ongelofelijk eigenlijk dat op zo’n klein oppervlak de natuur ons zoveel eetbaars biedt. De vraag is alleen of het ook smaakt. “Veel is mooi, maar helemaal niet lekker,” vertelt Thijs. “Zilverschoon bijvoorbeeld.” Het blad is prachtig en de zilverkleur indrukwekkend, maar appetijtelijk? Nee, dat is het niet. En dat is toch wel essentieel als je het op het bord van je gasten legt. Ook is het belangrijk dat je weet wat je wel of niet kunt plukken. Het kan zomaar dat een bloem of plant giftig is. “Als ik iets vind wat ik net ken, stuur ik altijd een foto naar Wim. Ik leer nog steeds van hem.”

Zuring

We klimmen via de trap de dijk weer op. Wat een verschil met de andere kant. In de luwte van de wind is de temperatuur aangenaam. Ook aan deze zijde is een hoop te vinden tussen het gras. Het is even goed speuren naar zuring, maar als je het plantje eenmaal ziet, kun je er niet meer omheen. De naam zegt het al. Zuring is zuur. Qua smaak een kruising tussen citroen en groene appel. Wat betreft de looks lijkt zuring dan weer op spinazie. Alhoewel, deze groente is milder van smaak. Zuring is een vergeten groente. De plant is familie van rabarber. Eet dat maar eens zonder bereiding. Precies, ook zuur. Pluk je zuring in het wild en wil je er iets mee bereiden? Vul er dan een forel mee, verpakt in aluminiumfolie en gaar in de oven.

Koolzaad

We struinen verder langs de dijk en volgen de weg. We passeren de camping, lopen het dorp uit en staan in eens midden in de Bevelandse polders. Een prachtig vergezicht met slootjes, weilanden, akkers en koeien in de verte. Hier groeit koolzaad. Het is je vast wel eens opgevallen, die eigenwijze fel gele bloemetjes langs de kant van de weg of soms zelfs een heel veld vol. Die dienen voor de productie van koolzaadolie. De olie wint men uit de zaden, maar ook de bloemetjes zijn geschikt om op te eten. Grote kans dat je ze terug vindt op je bord als je bij Restaurant Meliefste aanschuift.

Gouden Schaal

Eind 2015 wonnen Thijs en zijn team de Gouden Schaal voor wildplukken, uitgereikt door Lekker Landschap. De onderscheiding is een erkenning voor restaurants die gebruikmaken van wildpluk-ingrediënten. Gasten genieten hier op een culinaire manier van natuur en landschap. “Wildplukken is bij ons verweven in de filosofie. Van het bedrijf en in het hele concept. We serveren alles terug in zijn eigen habitat.”

Damherten

‘s Middags verruilen we Zuid-Beveland voor Walcheren. Natuurlijk niet zonder een lunch, want ook eten is een belangrijk onderdeel van zo’n dag in de buitenlucht. Op het terras en in de zon bij Vriendschap in Middelburg. We rijden naar natuurgebied Oranjezon vlakbij Vrouwenpolder en Oostkapelle. Wat is Zeeland toch rijk aan natuur. Een afwisselend landschap van bossen, duingrasland, duinvalleien, loofbossen en naaldbomen. Een gebied waar je uren dwaalt en wandelt. Met een beetje geluk sta je oog in oog met een damhert. Die mazzel hadden wij overigens niet.

Oranjezon

Het is echt een aanrader om op een mooie zomerdag gewapend met picknickmand naar Oranjezon te gaan en geniet van al het moois om je heen. Als besluit laat Thijs rendiermos zien. Alleen kijken, want rendiermos is beschermd. Het groen grijze plantje is vooral in de Scandinavisch restaurants populair. Plukken mag in de Oranjezon niet, dus we laten het staan. En dat is precies de kern van het wildplukken. Behandel de natuur met respect en waardigheid. Het is zo zonde als je kruiden en plantjes overmatig plukt en uiteindelijk niet gebruikt.

Zelf wildplukken?

1. Pluk niet meer dan je nodig hebt. Wildplukken is officieel verboden, maar wordt in kleine hoeveelheden gedoogd. En natuurlijk is het ook heel zonde als je kruiden of bloemetjes plukt die je uiteindelijk niet gebruikt.
2. Ga veel de natuur in. Loop rond en kijk goed. Zo op het eerste gezicht zie je misschien niet zo snel iets eetbaars, maar als je het dan eenmaal gevonden hebt, is er geen weg meer terug.
3. Weet wat je plukt. Laat het bij twijfel staan.
4. Duik in de veldgidsen of neem ze zelfs mee als je op pad gaat.
5. Was je geplukte kruiden en bloemen altijd zorgvuldig. Laat goed drogen op een velletje keukenpapier. Bewaar in een afgesloten bakje in de koelkast.

Zelf wandelen?

Op de website van Foodwalks vind je een overzicht van verschillende routes in Zeeland. De uitgebreide omschrijving leidt je langs mooie natuur en langs plekken waar je kruiden, bloemen of zelfs fruit plukt. De website geeft direct suggesties voor gerechten die je met je geplukte goed bereidt.

Lezen over wildplukken?

Wildplukken wordt steeds populairder. Er zijn al talloze boeken over geschreven. Wil je er meer lezen? Dat kan. Bijvoorbeeld Het Grote Wildplukboek van Edwin Flores.

Benieuwd of er bij jou in de buurt iets bijzonders te plukken is? Kijk eens op Wildplukwijzer. Op deze site zoek je mooie plukplekken, maar voeg je ook je eigen favoriete gebieden toe.

Ben jij wel eens de natuur in gedoken om te wildplukken? Laat het me weten!

Volg je me al?
Facebook, Instagram, Twitter