De eerste dat ik witte bonenhummus proefde was bij Vriendschap in Middelburg. Soms eet ik iets in een restaurant en dan weet ik direct dat ik het na wil maken. Ik kreeg een beetje ingefluisterd van de chef-kok hoe hij dat maken dan deed. Vandaag deel ik het recept met jullie en vertel ik over lijstjes en mijn onleesbare handschrift.
Witte bonenhummus
Ondanks wat tips van de chef was de eerste keer dat ik witte bonenhummus maakte een beetje op goed geluk. Ik schreef ergens op een papiertje de ingrediënten en de hoeveelheden. Ik wist al dat ik dit recept met jullie wilde delen, daarom leek het me verstandig om direct alles secuur te noteren. Inmiddels heb ik geleerd, dit soort notities op een papier, wat vast zit in een boek, of schrift te doen. Alleen was ik dat toen even vergeten.
Ik en briefjes, lijstjes en opschrijfdingen zijn een drama. Om verschillende redenen maar de hoofdmoot is toch wel dat briefjes standaard kwijt raken en dat ik mijn eigen handschrift bijna nooit kan lezen. Ik heb geen geduld voor schrijven. Voor netjes schrijven dan. Het moet snel snel snel. Wat natuurlijk nooit goed is.
Hanenpoten schrift
Ik heb nog wel wat leuke voorbeelden. Van de week deed ik boodschappen. Lijstje gemaakt, opgevouwen in mijn broekzak en eenmaal bij Albert Heijn ben ik het lijstje verloren, al fietsend. Er zal vast niemand een verfrommeld papiertje, met wat woorden geschreven in een hanenpoten schrift, naar de gevonden voorwerpenafdeling brengen. Waar die dan ook mag zijn. Ik kan altijd nog eens kijken natuurlijk. Een paar dagen later schreef ik weer zo’n lijstje. In datzelfde handschrift wat ik zelf amper kan ontcijferen. Ik vraag me af wat er over mijn handschrift gezegd wordt als iemand het analyseert. Chaotisch, slordig en ongeduldig. Nee, ik houd het op creatief, ondernemend en een vrije geest. Klinkt veel positiever.
Hans Klok
Maar goed, zo ging dat ook met de ingrediënten voor de witte bonenhummus. Ergens opgekrabbeld om vervolgens op mysterieuze wijze te verdwijnen. Zou Hans Klok er iets mee te maken hebben? Uiteindelijk maakte ik de hummus nog een aantal keer. Eerst met witte bonen uit een pot. Dat kan. Maar wil je echt lekkere humus? Als in zo lekker dat je de schaal leeg lepelt? Dan adviseer ik je zelf bonen te koken. Eerst natuurlijk een nachtje in koud water en dan in dat water koken, met een paar tenen knoflook. Je weet niet wat je proeft als dit uit de keukenmachine komt. Zacht, zalvig en bijna romig. Ik doe er verschillende toppings op. Ik zou zeggen ga lekker los en kies wat je zelf wil. Radijs, augurk, gefermenteerde wortelen, tomaat, feta en eet er platbrood bij. Geniet ervan!
Witte bonenhummus
Voor 4 personen
Dit zit erin:
- 200 gr ongekookte witte bonen
- 3 tenen knoflook
- Peper & zout
- Olijfolie
- Toppings, bijvoorbeeld radijs, feta, piccalilly, tomaat, augurk, (gefermenteerde) wortel
Zo maak je het:
- Week de witte bonen zo’n 8-12 uur in koud water.
- Kook de bonen in datzelfde water samen met 3 tenen knoflook en zout zacht. Hoe lang dat duurt verschil soms. Houd 1 a 2 uur. Zodra de bonen zacht zijn en uit elkaar vallen, zijn ze klaar om omgetoverd te worden tot hummus.
- Doe de witte wonen samen met een klein beetje van het kookvocht en de knoflooktenen in de keukenmachine en draai tot het een glad geheel is. Druppel er olijfolie in naar smaak. Ook peper en zout voeg je toe naar smaak. Zodra de witte bonenhummus zalvig is, schep je deze op een bord.
- Nu komt het leukste. Je kunt de hummus versieren met allerlei lekkere toppings. Ik gebruik op de foto radijs, stukjes gefermenteerde wortel, wat piccalilly en feta. Tomaat, komkommer, augurk enz. kunnen ook.
Ga jij een recept van Little Spoon maken? Laat het mij dan weten. Ik ben super benieuwd naar jullie kookkunsten. Dit kan via Facebook, tag Little Spoon op Instagram of op Twitter en gebruik de hashtag #LITTLESPOONNL.
Volg je me al?
Facebook, Instagram, Twitter
Geef een reactie