Oeh’s en ah’s bij Restaurant Hemingway in Bergen op Zoom

Of ik de gerechten op nieuwe lentekaart bij Restaurant Hemingway in Bergen op Zoom wilde proeven? Dat wilde ik wel. Het werd een middag om nooit meer te vergeten. Ik vertel je er alles over.

Doodgewone maandag

Hoe maak je iemand zoals ik, die het liefste de hele dag over eten praat, aan eten denkt en maar al te graag eten in haar mond stopt, het meest gelukkig? Met een 11 gangen lunch op een doodgewone maandagmiddag natuurlijk!

Belevenis

Zo’n maandag had ik vorige week. Op uitnodiging van Restaurant Hemingway vertrok ik richting Bergen op Zoom om daar de lentekaart te testen. Daar moet eigenlijk nog ‘uitvoerig’ tussen, want we proefden zo ongeveer alles wat er op de nieuwe kaart staat. Ik beken eerlijk, ik had geen verwachtingen. Dat bedoel ik niet negatief, maar ik kende het restaurant en bijbehorende Hotel de Draak niet. Die laatste is zelfs het oudste hotel van Nederland. Een blik op de menukaart maakte me wel enthousiast en vooral ook erg nieuwsgierig. Na het proeven van de gerechten met de bijpassende wijnen werd het een belevenis om nooit meer te vergeten.

Neus in de bubbels

Midden op de Grote Markt van Bergen op Zoom zitten het hotel en restaurant. Verdeeld over drie authentieke panden die verbonden zijn. Iets later dan gepland val ik binnen. Gelukkig viel ik direct met de neus in de boter. Of in dit geval, met mijn neus in de bubbels. Met een glas Ruinart champagne in mijn ene hand en een bitterbal van oesterzwam en smaken van koffie in mijn andere hand luister ik naar het verhaal van eigenaar Frans Hazen. Een geschiedenis van wel 600 jaar. Met hoogtepunten, maar ook een hoop dieptepunten zoals drie grote branden.

Bib Gourmand

Het enthousiasme en de ambitie voeren de boventoon. Restaurant Hemingway wil namelijk nog dit jaar een Bib Gourmand binnenslepen. Deze onderscheiding wordt toegekend door Michelin, aan restaurants die een kwalitatief goed 3 gangenmenu aanbieden voor maximaal 37 euro.

Dat hapje wat ik eerst nog in mijn hand had, zat al snel in mijn mond. Hoe doe je dat charmant? Ik denk dat dit onmogelijk is en je maar moet hopen dat het moment van happen en doorbijten niet vastgelegd wordt op camera. Helaas voor mij. Foto is gemaakt door Eelco van Wieringen.

Middag culinair genot

Na een kleine tour door het hotel is het dan echt tijd om aan tafel te gaan en ons onder te dompelen in een middag culinair genot. Want echt, dat is het. De ene hap is nog lekkerder dan de ander. Net op het moment dat je dacht dat dit dan wel de laatste gang was, kwam er nog een lekkernij. En dat allemaal met prachtige bijpassende wijnen. Altijd ga ik met de trein, behalve die maandagmiddag, dat ik elf gangen lunchte. Met dus ook elf glazen wijn.

Oeh’s en ah’s

Aan tafel viel geen negatief of onvertogen woord. De oeh’s en ah’ vlogen je rond de oren en zelf deed ik behoorlijk enthousiast mee. Ik kan geen favoriet kiezen. Alles smaakte me even goed. De gerechten zijn niet met elkaar te vergelijken. Allemaal eigen en bijzonder. Chefkok Sander Doggen werkt het liefst met lokale producten. De rest vult hij aan met producten die eerlijk en verantwoord zijn.

Meeste indruk

Eigenlijk wil ik wel over alle gerechten vertellen, maar ik snap ook wel dat het verhaal dan echt heel lang wordt. Zei ik eerder nog dat ik geen favoriet had, heb ik toch geprobeerd om een selectie te maken van de gangen die op mij het meeste indruk maakten.

Bergse oesterzwammen

Ik ben dol op gerookte paling, maar eet dit eigenlijk nooit. Blij was ik dan ook dat we hier de lunch mee startten. Samen met een mousse van Granny Smith, chipje van truffelaardappel en een nieuwe variant op de klassieke Waldorf salade. Alle smaken komen hier samen en dat spreek me zo aan. Vet, romig, fris en zuur. Ook de zwezerik met Bergse oesterzwammen, selderij, truffel en krokante aardappelchips was onvergetelijk. En om over de canneloni van bloemkool met huisgepekelde zalm, kaantje, quinoa en gamba’s nog maar niet te spreken.

Wauw gewoon

We sluiten de lunch af met zes kazen van Kaasshop Halsteren en een lemon cheesecake, merengue van zwarte peper, roodfruit couli en een sorbet van rabarber. Het laatste dessert is Sanders interpretatie van Griekse yoghurt met honing. Mag ik dit alsjeblieft elke dag eten? Lokale honing van een Bergse stadsimker en een stuk honingraat. Wauw gewoon.

Na ruim zes uur tafelen vertrok ik richting huis. Voor het avondeten welteverstaan. Waar ik stiekem een stuk minder van at dan normaal.

Ben jij al bij Restaurant Hemingway geweest? Ik ben benieuwd wat je ervan vond. Of staat het op de planning om er te eten? Laat het me weten. Dit kan via Facebook, tag Little Spoon op Instagram of op Twitter en gebruik de hashtag #LITTLESPOONNL.

Volg je me al?
Facebook, Instagram, Twitter