Havermouttaartjes met vanille

Als je er al over droomt dan zit er maar één ding op. De havermouttaartjes uit je droom maken. I did and it was good. Het water loopt me alweer in de mond. Ik maakte ze ook nog eens zonder suiker, dus wat mij betreft snoepen zonder je schuldig te voelen. Alhoewel je je eigenlijk nooit schuldig moet voelen over het eten van iets lekkers.

Een leven zonder eten..

Een leven zonder eten… ik kan het me niet voorstellen. Ik wil er zelfs niet eens een miniseconde aan denken hoe het is, als je nooit meer iets mag eten. Nooit meer die heerlijke smaken proeven, groene kruiden, scherpe specerijen, texturen en mooie combinaties. Het klinkt wat dramatisch maar in mijn leven draait toch wel veel, heel veel, om eten.

Laatst liepen mijn liefde en ik buiten op straat. Het is koud. Iets wat ik dan weer kan missen als kiespijn. Brr, kou, nee niets aan. Toch vertelde ik kou buiten zo lekker vind, maar dan wel als het buiten naar warm en gebakken eten ruikt

Fantasie

Mijn schatje begon hard te lachen. Eerst verbaasde hij zich erover dat ik lekker en koud tegelijkertijd in één zin zei. Ik geef toe, dat is in mijn geval ook behoorlijk apart. Maar dat lekker ging natuurlijk niet over de temperatuur. En dat vond hij ook weer bijzonder. ‘Jij weet het altijd zo te draaien dat het over eten gaat.’ Uhm jep. Schuldig. Mijn neus vulde zich met etensgeuren. Kippenpootjes, goed gemarineerd met een knapperig velletje. Biefstukken krokant gebakken in veel roomboter. Gewoon zo’n gebakken luchtje.

En dan bedoel ik natuurlijk niet iets inhoudsloos, maar echt de geur van een gerecht wat gebakken wordt. In mijn fantasie zag ik mezelf al zitten bij een haardvuur met rode wijn, behaaglijk qua temperatuur en een goede steak voor mijn neus. Vast niet gek om dan te bedenken dat ik, in het restaurant waar we later die avond aten, een ribeye steak met bearnaisesaus bestelde. De rode wijn verving ik voor een G&T, maar donker was het wel. Living the dream, of nee living the fantasy ;-).

Dit hele tafereel speelde zich overigens af in de nauwe donkere straatjes van Brugge. Tien kilometer verder op sliepen we in een bed & breakfast. Het ontbijt was fantastisch, als ik social media en diverse lezers moest geloven. Alle verhalen vol lof en foto’s met lekkere ontbijtgerechtjes. Dan ook nog de woorden als zelfgemaakt, ‘ambachtelijk en lokaal maken mij nog enthousiaster. De havermouttaartjes van Petra, dat was het helemaal. De tweede ochtend was het dan aan ons om ze ook echt te proeven. Daar ging nog een lange nacht wachten aan vooraf.

Dromen

Ook al had ik de avond ervoor voldoende gegeten, de taartjes zaten maar in mijn hoofd. Ik droomde er zelfs over. We zaten aan de ontbijttafel en proefden de zachte taartjes gemaakt van havermout. De volgende ochtend was het dan eindelijk zover. Daar stonden ze, naar me te lachen. De havermouttaartjes. Van al die postieve woorden was niets gelogen. De taartjes van Petra waren verrukkelijk. Ik vroeg direct het recept, zodat ik ze zelf thuis kon maken.

Het plas was om dat dit weekend te doen. Deze nieuwe liefde in de vorm van een havermouttaartje verdween maar niet uit mijn gedachte. En toen had ik ineens wat tijd over. Je raadt vast al wat ik deed? Juist, zelf aan de slag in de keuken. Ik paste het recept iets aan. Minder boter en geen suiker maar honing. Zo zijn ze niet alleen verantwoord voor in het weekend, maar ook voor doordeweeks. De vanille proef je zo goed. Het is bijna een beetje romig. Het doet me op de één of andere manier ook denken aan het Zuid-Afrikaanse melktaartje, maar dan net even wat gezonder.

Ik ben zo benieuwd wat jullie hiervan vinden. Laat het me weten!!

Ga jij een recept van Little Spoon maken? Laat het mij dan weten. Ik ben super benieuwd naar jullie kookkunsten. Dit kan via Facebook, tag Little Spoon op Instagram of op Twitter en gebruik de hashtag #LITTLESPOONNL.

Volg je me al?
Facebook, Instagram, Twitter