Gezouten karameltaartjes met chocolade en paaseitjes

Als ik deze gezouten karameltaartjes kort moet omschrijven zeg ik dit: een knapperige bodem van jodenkoeken en pinda’s. Plakkerige en zoete karamel met zeezout, pure chocolade die zorgt voor balans en fijngehakte paaseitjes. Dit moet wel een lekker zijn. En dat is het ook.

Tante Pie

Terwijl ik deze karameltaartjes maakte dwaalde mijn gedachte af naar tante Pie. De zus van oma Keetje. De moeder van mijn moeder, waar poes Keetje naar vernoemd is. Snap je het nog? Alleen die namen zijn toch al fantastisch? Naast Pie en Keetje was er ook nog een tante Sientje en tante Jannie. Ook al van die heerlijke ouderwetse namen. Tante Pie was een typetje op zich. Ze is al lang geleden overleden, maar ik kan me haar nog goed voor de geest halen. Al mijn oudtantes waren klein van stuk. Met mijn één meter zestig en een beetje, ben ik lang. Ook tante Pie was kort, maar met een boezem waar je u tegen zegt. Ik kan er niets aan doen, maar ook dat zie ik nog levendig voor me. In zo’n mooie jurk met bloemmotief, een huidkleurige panty, makkelijke stappers en haar grijze coupe, strak in de permanent.

Gezouten en ongezouten pinda’s

Tante Pie zag ik eigenlijk alleen als ik op verjaardag was bij mijn opa. Maar als ze er was kon je er niet omheen. Ze had het hoogste en het hardste woord en over alles wel een mening. Haar dochter en kleinzoon waren uitzonderlijk goed in alles dus ik kon niet anders dan denken dat dit supermensen waren. De dochter kon als de beste hoeslakens opvouwen. Nou ik weet niet of ik zo bekend wil staan hoor. Nu ben ik zo ongeveer de slechte huisvrouwe ter wereld, dus het lijkt me heel sterk dat dit ooit over mij gezegd wordt. Jammer genoeg heb ik ze nooit ontmoet.

Na de koffie met gebak kwam de bowl op tafel. Samen met de kaas, worst en bakjes met pinda’s. Mijn opa had twee retro groene Tupperware bakjes. De ene met gezouten en de ander met ongezouten pinda’s. Sommige tradities moet je blijkbaar in ere houden. Net zoals de altijd terugkerende vraag van tante Pie welke pinda’s nou met en welke zonder zout waren.

Slappe lach

Nadat ze een handje pinda’s pakte schoof ze weer naar achter in de stoel. De korte beentjes konden niet bij de grond, of misschien net met het puntje van haar teen. Daarna een paar van die pinda’s haar mond in, om zich vervolgens te verslikken en een gigantische hoestbui te krijgen. Eerlijk waar, elk jaar ging dat precies zo. Ik kreeg dan altijd de slappe lach en liep rood aan omdat ik het niet wilde laten blijken. Als ik me niet meer kon inhouden vluchtte ik naar de keuken waar mijn opa vroeg: ‘Kind, waarom lach je zo?’ Die goeie oude tijd. Grappig hè hoe je soms van die levendige herinneringen naar boven haalt?

karameltaartjes

Of tante Pie zich in deze gezouten karameltaartjes ook had verslikt, dat weet ik niet, maar ze zal ze vast lekker hebben gevonden. De bodem bestaat namelijk uit pinda’s en jodenkoeken die ik fijnmaal in de keukenmachine. De karamel is van een eenvoudige soort. Gewoon een blikje gecondenseerde melk op het vuur zetten en drie uur later heb je een glanzende en lichtbruine karamel. Daarna een laagje gesmolten chocolade en wat fijngehakte paaseitjes erboven op. Dit taartje heeft alles in zich om je favoriet worden. Of nou ja, in ieder geval die van mij ;-)

Ga jij een recept van Little Spoon maken? Laat het mij dan weten. Ik ben super benieuwd naar jullie kookkunsten. Dit kan via Facebook, tag Little Spoon op Instagram of op Twitter en gebruik de hashtag #LITTLESPOONNL.

Volg je me al?
Facebook, Instagram, Twitter

Dit recept ontwikkelde ik voor Agrimarkt.