Brioche broodjes

Toen ik bedacht dat ik broodjes met hamburger wilde maken, kon een goed broodje niet ontbreken. Stevig, knapperig, smaakvol en een broodje wat geen dot nat deeg wordt wanneer je er saus en een sappige burger oplegt. Je merkt, mijn lijstje met eisen was lang. Niet elk broodje kwam met dit lijstje zomaar door de keuring. Lang leve internet want internet vertelde mij dat ik voor een brioche broodje moest gaan. And so I did. De eerste keer zelfs in mijn leven dat ik brood bakte.

Brioche is wat zoeter dan een gewone boterham of een bolletje. Dat komt door de melk en het kleine beetje suiker wat door het deeg zit. Dit van oorsprong Franse brood zie je vaak bij het ontbijt. Lekker met roomboter en jam of getoast met karamelsaus en een bolletje ijs als toetje. Klinkt goed hè? Ergens roepen deze licht gele broodjes ook wat vakantie herrineringen bij me op. Ondanks dat de broodjes die ik bakte echt mega lekker waren, gaat de herrinering over iets minder lekker eten.

Veertien uur rijden

Een paar geleden waren Ruben en ik op vakantie. Met de backpack toerden we samen door Java en Bali. We besloten ook om, net als ongeveer een miljoen andere toeristen op dat moment, de Bromo Vulkaan te bezoeken. In jeepjes gingen we om vier uur in de ochtend van een bergdorp richting de vulkaan om daar de zonsopkomst te zien. Ik heb er pas nog eens de foto’s op nageslagen en ik denk serieus dat er geen één foto is van de zonsopkomst zonder een hoofd van deze en gene. Tja dat is wel een beetje jammer. Gelukkig hadden we de dag er na nog een kans voor wat mooie vulkaan beelden. Nadat we samen met alle anderen die op dat moment op de berg stonden de zon hadden zien opkomen vertrokken we richting vulkaan twee. Na slecht veertien uur rijden en arriveerden bij de Kawah Ijen. Of althans bij het dorp op de grond vanaf waar we de dag erna weer een zonsopkomst gingen bekijken op vier kilometer hoogte.

Vieze fleechedekentjes

Laat ik voorop stellen dat de wandeltocht naar boven richting het zwavelmeer en de vulkaan zelf, echt schitterend waren. Daar vertel ik jullie nog wel een keer meer over. Het hotel waar we de nacht doorbrachten was op z’n zacht gezegd iets minder. Je denkt misschien, dat check je toch even op Tripadvisor? Dat ging niet. We boekten een tour in Yogyakarta en dan is het toch een beetje afwachten. We sliepen met onze kleren aan onder hele vieze fleechedekentjes, want ondanks Indonesië, was het daar behoorlijk koud.

Rond half vier in de ochtend zaten we aan het ontbijt. Ruben besloot al snel dat hij er niets van ging proeven. Foodie als ik ben, wilde ik alles uitproberen. Dat is niet helemaal waar want het leek mij ook niet fantastisch. Met een flinke wandeltocht voor de boeg had ik wel wat brandstof nodig. Het begon al met een eitje. Ik pelde het, de geur was dubieus en – hoe dom – ik nam toch een hap. Zoals het eitje rook, smaakte hij ook. Jak! Dan maar de boterham proberen. Kleffe bammetjes, van die melkbroodjes die je zoveel hebt in Azië, met boter waarvan ik me afvroeg of hij nog goed was en – het lichtpuntje – hagelslag. Ach, het was eenmalig want verder was al het eten in Indonesië fantastisch. Volgens mij zeggen ze toch dat ochtend cardio het allerbeste is op een nuchtere maag?

Ga jij een recept van Little Spoon maken? Laat het mij dan weten. Ik ben super benieuwd naar jullie kookkunsten. Dit kan via Facebook, tag Little Spoon op Instagram of op Twitter en gebruik de hashtag #LITTLESPOONNL.

Volg je me al?
Facebook, Instagram, Twitter